مننژیت در افراد مسن
خلاصه مقاله
مننژیت پیوژنیک(چرکی) در کودکان، افراد مسن و افراد دارای نقص ایمنی شایع است. تظاهرات بالینی آن شامل تب، سردرد، استفراغ و تحریک مننژ بوده که با آزمایش پونکسیون کمری(تپ مایع نخاعی) قابل تشخیص است. در مایع مغزی نخاعی چرکی، تعداد لوکوسیت ها به طور معنی داری افزایش یافته، حجم پروتئین نیز افزایش یافته و محتوای قند و کلر کاهش می یابد. مورد خاصی که در ادامه گزارش شده، راهنمای خوبی برای کمک به تشخیص زودهنگام مننژیت پیوژنیک در بیماران دیابتی است.
#با_کیس_درس_بخوانیم
#مننژیت_در_افراد_مسن
🔹مقدمه
مننژیت پیوژنیک(چرکی) در کودکان، افراد مسن و افراد دارای نقص ایمنی شایع است. تظاهرات بالینی آن شامل تب، سردرد، استفراغ و تحریک مننژ بوده که با آزمایش پونکسیون کمری(تپ مایع نخاعی) قابل تشخیص است.
در مایع مغزی نخاعی چرکی، تعداد لوکوسیت ها به طور معنی داری افزایش یافته، حجم پروتئین نیز افزایش یافته و محتوای قند و کلر کاهش می یابد.
مورد خاصی که در ادامه گزارش شده، راهنمای خوبی برای کمک به تشخیص زودهنگام مننژیت پیوژنیک در بیماران دیابتی است.
🔸تظاهرات بالینی
بیمار مرد 65 ساله پس از کشیدن دندان با شکایت سردرد و تب در بیمارستان بستری شد. وی پیش تر با تورم و درد در لثه چپ به کلینیک دندانپزشکی مراجعه کرده بود و تشخیص پوسیدگی دندانی دریافت کرد و با کشیدن دندان درمان شد. پس از آن، بیمار درد منتشر شونده شدیدی در پیشانی همراه با حالت تهوع و استفراغ را تجربه کرد. وی درمان های مختلفی از جمله آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد قارچ را دریافت کرد، اما وضعیتش بهبود نیافت. او همچنین سابقه دیابت نوع 2 داشت.
پس از پذیرش در بیمارستان، بیمار با توجه به تظاهرات بالینی و نتایج آزمایش مایع مغزی نخاعی، تشخیص مننژیت پیوژنیک دریافت کرد و از مانیتول برای کاهش فشار جمجمه، دگزامتازون برای جلوگیری از چسبندگی، مروپنم و اورنیدازول به صورت آزمایشی برای مقابله با عفونتش استفاده شد، و بیمار همچنین تحت حمایت تغذیه‌ای قرار گرفت.
در نهایت، علائم سردرد و تب بیمار کاملاً برطرف شد و تمام شاخص‌های مایع مغزی نخاعی وی قبل از ترخیص، طبیعی بود.
در فالو آپ 6 ماهه ، بیماری وی عود نداشت.
🔹بحث
بیمار در این مطالعه موردی دارای علائم غیر معمول مننژیت بود که منجر به تشخیص نادرست احتمالی شد. مننژیت می تواند در بیماران مسن متفاوت ظاهر شود و مصرف نامنظم آنتی بیوتیک می تواند تشخیص را پیچیده کند. تصویربرداری تشخیصی ممکن است در مراحل اولیه قطعی نباشد، بنابراین باید آزمایش پونکسیون کمری و معاینه مایع مغزی نخاعی برای تایید قطعی انجام شود. پس از تشخیص مننژیت پیوژنیک، درمان تهاجمی ضروری است و تجویز داخل وریدی اولویت دارد. تنظیمات رژیم درمانی را می توان بر اساس نتایج کشت میکروبی انجام داد. با بهبود علائم بیمار، دوزها و دوره های کافی از داروهای ضد عفونی باید حفظ شود. هایپوناترمی(سطح پایین سدیم خون) ، ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد و نیاز به نظارت دارد.
🔸نتیجه گیری
این مطالعه موردی بر اهمیت تشخیص زودهنگام و درمان پیشگیرانه مننژیت پیوژنیک، از جمله اقدامات ضد عفونت، حمایت تغذیه ای و کنترل قند خون تاکید می کند.
📝ارائه دهنده: دکتر زهرا نجفی
📝ادیتور: دکتر مهدی مهماندوست
✨شکوه دنیای اعصاب در انجمن علمی دانشجویی جراحی اعصاب
با ما همراه باشید.✨
🆔English:@NeurosurgeryAssociation
🆔Persian:@Neurosurgery_Association
مقالات مرتبط
شریان مغزی قدامی: آناتومی و آسیب شناسی متفاوت
شریان مختلف مغز (ACA) نقش بحرانی در تأمین خون به مناطق مختلف مغز ایفا می‌کند. درک تغییرات آناتومیکی ACA برای جراحان و آنژیوگرافیست‌ها بسیار حیاتی است
هماتوم ساب دورال مزمن
هماتوم ساب دورل یا خون مردگی زیر سخت شامه، نوعی هماتوم است که در آن مقداری از خون، بین لایه های داخلی سخت شامه و عنکبوتیه مننژ های اطراف مغز تجمع می کند.ممکن است باعث افزایش فشار داخل جمجمه گردد که این مسئله سبب فشردگی و آسیب به بافت های ظریف مغز می شود.علائم و نشانه های هماتوم حاد در عرض چند دقیقه ظاهر شوند، تا دو هفته نیز به تعویق بیفتند. علائم هماتوم ساب دورال مزمن معمولاً بیش از سه هفته پس از آسیب به تعویق می افتد. اگر خونریزی ها به مغز فشار وارد کند، علائم افزایش فشار داخل جمجمه یا آسیب مغزی وجود خواهد داشت. سایر علائم هماتوم ساب دورال: از دست دادن هوشیاری یا نوسان سطوح هوشیاری - تحریک پذیری – تشنج – درد - بی حسی - سردرد (ثابت یا نوسانی) – سرگیجه – سرگردانی – فراموشی - ضعف یا بی حالی - حالت تهوع یا استفراغ - از دست دادن اشتها - ناتوانی در صحبت کردن یا گفتار نامفهوم - آتاکسی یا مشکل در راه رفتن - از دست دادن کنترل عضلانی - تغییر الگوهای تنفسی - کاهش شنوایی یا صدای زنگ در گوش (وزوز گوش) - تاری دید - انحراف چشم یا حرکت غیر طبیعی چشم می باشد.هماتوم ساب دورال در اثر ضربه به سر ایجاد می شود، و ورید های کوچک را پاره می کند.خونریزی های ساب دورال از آسیب های برشی ناشی از نیروهای چرخشی یا خطی مختلف است. آتروفی مغزی طول وریدهای پل را بین دو لایه مننژیال و پارگی توسط نیروهای برشی را افزایش می‌دهد.هماتوم ساب دورال اغلب در اطراف بالا و کناره های لوب فرونتال و جداری و در حفره جمجمه خلفی و در نزدیکی فالکس سربری و تنتوریوم مخچه نیز رخ دهند. هماتوم های ساب دورال می توانند در امتداد داخل جمجمه منبسط شوند و شکل مقعری را ایجاد کنند که منحنی مغز را دنبال می کند. در سی تی اسکن، هماتوم های ساب دورال به طور کلاسیک هلالی شکل هستند و سطحی مقعر دور از جمجمه و در مراحل اولیه خونریزی ظاهری محدب دارند.درمان هماتوم ساب دورال به اندازه و سرعت رشد آن بستگی دارد. هماتوم های ساب دورال کوچک را می توان با نظارت دقیق مدیریت کرد؛ زیرا لخته خون به طور طبیعی جذب می شود.می توان با وارد کردن یک کاتتر کوچک از طریق سوراخی که در جمجمه ایجاد شده و مکیدن هماتوم نیز آن را درمان کرد. هماتوم های بزرگ یا علامت دار نیاز به کرانیوتومی دارند. عوارض بعد از عمل می تواند شامل افزایش فشار داخل جمجمه، ادم مغزی، خونریزی جدید یا مکرر، عفونت و تشنج باشد. افراد مبتلا به هماتوم ساب سادورال مزمن (CSDH) با علائم کم یا بدون علائم یا خطر بالای عارضه در حین جراحی ممکن است با داروهایی مانند آتورواستاتین، دگزامتازون و مانیتول به طور محافظه کارانه درمان شوند. مهارکننده ردوکتاز HMG-CoA مانند آتورواستاتین می تواند حجم هماتوم را کاهش داده و عملکرد عصبی را در هشت هفته بهبود بخشد و خطر عود در CSDH را کاهش دهد. دگزامتازون، زمانی که همراه با درناژ جراحی استفاده شود، ممکن است میزان عود هماتوم ساب دورال را کاهش دهد. هماتوم ساب دورال مزمن بر اساس تراکم آن در سی تی اسکن مغز طبقه بندی می شود : A: نوع بالا، B: نوع ایزو، C: نوع پایین، D: نوع مختلط.