شکستگی ادنتوئید نوع۲
خلاصه مقاله
شکستگی‌های ادنتوئید شایع‌ترین شکستگی‌های ستون فقرات گردنی سالمندان هستند و مدیریت آن در افراد مسن چالش برانگیز است؛ همچنین این شکستگی‌ها حدود 55 درصد از شکستگی‌های محوری را تشکیل می‌دهند،و معمولاً نوع 2 هستند.اگرچه کشش محوری با دستکاری تحت فلوروسکوپی معمولاً در کاهش شکستگی های با جابجایی خفیف موفقیت آمیز است، اما ممکن است با جابجایی شدید شکست بخورد.جابجایی لانه های 6 میلی متری یا بیشتر با بیشترین خطر جوش نخوردن همراه است و بنابراین، نیاز به مداخله جراحی اولیه دارد
#با_کیس_درس_بخوانیم
#شکستکی_ادنتوئید_نوع۲
📍شکستگی‌های ادنتوئید شایع‌ترین شکستگی‌های ستون فقرات گردنی سالمندان هستند و مدیریت آن در افراد مسن چالش برانگیز است؛ همچنین این شکستگی‌ها حدود 55 درصد از شکستگی‌های محوری را تشکیل می‌دهند،و معمولاً نوع 2 هستند.اگرچه کشش محوری با دستکاری تحت فلوروسکوپی معمولاً در کاهش شکستگی های با جابجایی خفیف موفقیت آمیز است، اما ممکن است با جابجایی شدید شکست بخورد.جابجایی لانه های 6 میلی متری یا بیشتر با بیشترین خطر جوش نخوردن همراه است و بنابراین، نیاز به مداخله جراحی اولیه دارد.
📍شکستگی‌های جابجاشده ادنتوئید نوع 2 با خطر بیشتر جوش‌نخوردن به دلیل قطع جریان خون و جابجایی همراه است. جابجایی‌های خلفی قطعه C2 پروگزیمال نادر است.
🔰تظاهرات بالینی:
یک مرد 58 ساله 3 هفته پیش سابقه سقوط داشته‌است. او با شکایت از گردن درد شدید، سردرد ضربان دار و بی حسی که هر چهار اندام را در بر می گرفت، مراجعه‌کرده‌است. معاینه عصبی بیمار، قدرت درجه 4/5 را در شانه‌های دوطرفه (ASIA Grade D) و هایپررفلکسی که هر چهار اندام را درگیر میکند (یعنی اسپاستیسیته درجه 2 که همه اندام‌ها را درگیر میکند طبق مقیاس اصلاح شده اشورث) نشان می‌دهد.
🔰مطالعات رادیولوژیک:
رادیوگرافی‌های جانبی و دهان باز، شکستگی ادنتوئید نوع 2 با جابجایی خلفی را نشان داد [شکل 1]. توموگرافی کامپیوتری (CT) یک قطعه ادنتوئید خلفی جابجا شده را نشان داد که در کانال نخاعی نشسته بود. جابجایی قوس C1 قدامی در پشت بدنه مهره ای محور وجود داشت. اسکن رزونانس مغناطیسی قطعه را نشان داد که طناب نخاعی را فشرده می کند [شکل 2]. سی تی آنژیوگرافی یک شریان مهره چپ غالب را نشان داد. هیچ شواهدی از آسیب عروقی وجود نداشت.
🔰کاهش باز از طریق رویکرد خلفی:
با مانیتورینگ عصبی و از طریق یک رویکرد خلفی خط میانی، کمپلکس آتلانتواکسیال در دسترس قرار گرفت. تحت فلوروسکوپی، پیچ‌های توده جانبی دو طرفه در ابتدا در توده های جانبی C1 عبور داده شدند. میله‌ها به پیچ‌ها متصل می‌شدند تا بتوانند از مانور رانش به جلو در حین کاهش استفاده کرد. تحت کنترل فلوروسکوپی، یک بالابرنده پریوستال بلانت و بلند از زیر توده جانبی C1 به مرز قدامی توده جانبی C2 در دو طرف عبور داده‌شد تا جابجایی بین C1 و C2 اصلاح شود (یعنی با استفاده از مکانیزم کنسول). به طور همزمان، کشش طولی محافظت‌شده برای تصحیح غلبه در محل شکستگی ارائه شد. یک نیروی هدایت‌شده از قدام به میله‌ها از جنبه خلفی اعمال شد تا قطعه جابجاشده خلفی را به سمت جلو فشار دهد. سپس، پیچ‌های پدیکول دو طرفه در C2 و سپس یک همجوشی C1-C2 قرارداده‌شد.
🔰دوره بعد از عمل:
گردن درد بیمار پس از عمل جراحی بهبود یافت و معاینه عصبی بیمار نشان داد که عملکرد حرکتی درجه 4/5 در شانه‌های دوطرفه و کاهش اسپاستیسیتی درجه 2 (یعنی از درجه 4 قبلی) در هر چهار اندام مطابق با مقیاس اصلاح شده اشورث وجود دارد. بیمار به مدت 3 ماه از ناحیه گردن بی‌حرکت بود. بعد از یک‌سال، بیمار از نظر عصبی دست نخورده بود به جز اسپاستیسیتی درجه 1 باقیمانده و هایپررفلکسی که هر چهار اندام را درگیر می‌کرد. رادیوگرافی و سی تی اسکن در 1 سال بهبودی در محل شکستگی و همجوشی در مفاصل C1-C2 را نشان داد.
گرد آورنده: دکتر ساغر مومنی
مارا به دوستان خود معرفی کنید…🌱
🆔@NeurosurgeryAssociation
🆔@Neurosurgery_association
مقالات مرتبط
ویلیام مک اون
دکتر ویلیام مک یووِن (1924-1848) یک جراح معروف اسکاتلندی پیشگام در جراحی مدرن استخوان و مغز بود. دانش خوب وی از سیر طبیعی بیماری‌های عفونی استخوان تمپورال و سینوس‌های بینی، به‌علاوه توصیف واضحی که از آناتومی جمجمه داشت، از جمله عوامل تاثیرگذار بر موفقیت درمان وی برای آبسه مغز بودند. او همچنین نقش زیادی در توسعه نخستین جراحی پیوند استخوان، درمان جراحی فتق و پنومونکتومی (برداشتن ریه) داشت.
سندرم تونل کارپال
سندرم تونل کارپال در اثر گیرافتادگی و فشرده شدن عصب median در داخل تونل کارپ ایجاد میشود. سندرم با درد در دست، بی حسی و گزگز دست و انگشتان، کاهش قدرت دست در گرفتن اجسام بطور کلی اختلال در عملکرد مچ دست مشخص می شود. عوامل خطر CTS عبارتند از: حرکات تکراری مچ و انگشتات دست،شکستگی، در رفتگی و ضربه دیدن استخوان‌های مچ دست، وجود تومور یا کیست در بدن، آرتروز، دیابت، فشار خون بالا، تیروئید کم کار یا پر کار، بیماری‌های خود ایمنی نظیر آرتریت روماتوئید، جمع شدن آب در بدن که بیشتر در دوران بارداری یا یائسگی اتفاق می‌افتد، ابتلا به بیماری‌های سیستمیک نظیر اختلالات کلیه، نارسایی کبد، بیماری‌های خونی و …کمبود ویتامین گروه ب، اعتیاد به الکل، چاقی، ابتلا به بیماری‌های عفونی، مواجهه با مواد سمی صنعتی و شیمیایی، پیشینه خانوادگی یا ارثی بودن، حوادث آسیب‌زا.تشخیص CTS از طریق ارزیابی های پزشکی و آزمایش های الکتروفیزیولوژیک انجام می شود. تشخیص بالینی CTS، احساس بی‌حسی یا تورم روی دست پس از بیدار شدن بدون اینکه ورم قابل توجهی داشته باشد. و ممکن است درد شدیدی را از مچ دست که به شانه گسترش می‌یابد، همراه با سوزن سوزن شدن در دست و انگشتان احساس کندکه پس از تکان دادن دست، درد از بین می‌رود. مرحله پیشرفت CTS در بیمار بروز علائمی در روز پس از یک فعالیت تکراری در ناحیه دست یا مچ میشود یا موقعیت خاصی را برای مدت طولانی حفظ میکند. تستهای تشخیصی Phalen test - Durkan test -Tinel test و پاراکیلینیکی EMG وNCV انجام می شود.از طرفی روش های جراحی شامل جراحی های آزاد و آندوسکوپی است.تشخیص های افتراقی که مربوط به گردن هستند و در این بیماری مطرح است و علائم مشابه می دهند شامل herniation disk of the cervical spine و rib cervical می باشد.برای درمان سندروم تونل کارپال ابتدا از wrist splint و NSIAD استفاده می شود. تزریق موضعی کورتیکواسترویید نیز مفید است. اندیکاسیون های جراحی آزادسازی تونل کارپال: عدم پاسخ به درمان غیر جراحی-اتروفی تنار-بی حسی یا پارستزی مداوم- درخانم های باردار تنها از درمان غیر جراحی استفاده می شود زیرا بیماری پس از بارداری برطرف می گردد. عمل جراحی به دو روش آزادسازی به روش بازو جراحی اندوسکوپیک میباشد.هر چند که علائم سندرم ممکن است بلافاصله بعد از عمل جراحی کاهش یابد، اما بهبودی کامل بعد از عمل جراحی تونل کارپال می‌تواند ماه‌ها طول بکشد.