آسیب طناب نخاعی قدامی
خلاصه مقاله
سندرم طناب قدامی یک سندرم طناب نخاعی ناقص است که در درجه اول ، دو سوم قدامی نخاع را درگیر می کند. و منجر به فلج حرکتی، از دست دادن درد و احساس دما در سطح ضایعه و زیر آن می شود. بیماران همچنین ممکن است کمردرد و اختلال عملکرد اتونوم مانند افت فشار خون، روده یا مثانه نوروژنیک و اختلال عملکرد جنسی را تجربه کنند. شدت اختلال عملکرد حرکتی می تواند متفاوت باشد و منجر به پاراپلژی شود.
#با_مقاله_درس_بخوانیم
#آسیب_طناب_نخاعی_قدامی
✅سندرم طناب قدامی یک سندرم طناب نخاعی ناقص است که در درجه اول ، دو سوم قدامی نخاع را درگیر می کند. و منجر به فلج حرکتی، از دست دادن درد و احساس دما در سطح ضایعه و زیر آن می شود. بیماران همچنین ممکن است کمردرد و اختلال عملکرد اتونوم مانند افت فشار خون، روده یا مثانه نوروژنیک و اختلال عملکرد جنسی را تجربه کنند. شدت اختلال عملکرد حرکتی می تواند متفاوت باشد و منجر به پاراپلژی شود.
✅این سندرم به دلیل ایسکمی یا کاهش جریان خون در شریان نخاعی قدامی(ASA) ایجاد می شود که خون را به مناطق آسیب دیده نخاع می رساند. ASA از شریان های مهره ای دو طرفه تشکیل شده و در امتداد شیار میانی قدامی طناب نخاعی قرار دارد. بزرگترین شریان رادیکولار به نام شریان Adamkiewicz به تامین خون کمک می کند. ASA خون را به شاخ های قدامی و جانبی طناب نخاعی و همچنین مجاری اسپینوتلامیک و قشر نخاعی می رساند.
✅ایسکمی ASA منجر به اختلال عملکرد این نواحی و در نتیجه علائم مشخصه سندرم طناب قدامی می شود. شدت و وسعت علائم به محل و میزان ایسکمی بستگی دارد. اگر ایسکمی ناحیه ای که شاخ های جانبی را در بر می گیرد، علائم اتونومیک وجود نداشته باشد. با این حال، سایر عملکردهای حسی، مانند حس عمقی، حس ارتعاشی، تشخیص دو نقطه ای و لمس ظریف، تحت تأثیر قرار نمی گیرند زیرا توسط مناطق مختلف نخاع کنترل می شوند.
📎به طور کلی، سندرم طناب قدامی با نقص حرکتی و حسی خاص ناشی از ایسکمی در شریان نخاعی قدامی مشخص می شود.
📚 منابع: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32644543/#:~:text=Anterior%20cord%20syndrome%20is%20an,the%20level%20of%20the%20lesion.
گرد آورنده: دکتر علی علیپور
✨شکوه دنیای اعصاب در انجمن علمی دانشجویی جراحی اعصاب
با ما همراه باشید.✨
🆔English:@NeurosurgeryAssociation
🆔Persian:@Neurosurgery_Association
مقالات مرتبط
تومور های هیپوفیزی عملکردی
آدنوما‌های هیپوفیزی توده‌های رشدیافته‌ای از سلول‌های مونوکلونال با علائم تولید بیش از حد هورمونی، با یا بدون پرزانتاسیون عصبی هستند. پرولاکتینوما‌ها، آدنوما‌های غیرعملکردی هیپوفیز، آدنوما‌های تولید‌کننده‌ی هورمون رشد، آدنوما‌های تولید‌کننده‌ی هورمون آدرنوکورتیکوتروپین، آدنوما‌های مولد هورمون تحریک‌کننده‌ی تیرویید، آدنوما‌های تولید‌کننده‌ی گنادوتروپین و اینسیدنتالوما‌ها نمونه‌هایی از تومورهای هیپوفیزی‌اند. آدنوما‌های هیپوفیزی براساس سایز به دسته‌ی میکروآدنوم با سایز کمتر از یک میلی‌متر و ماکرو آدنوم تقسیم می‌شوند.تومورهای منشا رده سلولی Pit-1 , مسوول تولید بیش از حد هورمون ادرنوکورتیکوتروپین اند. تومور های منشا رده سلولی TPIT ,با رشد خوشخیم و تولید بیش از حد هورمون رشد, پرولاکتین وTSH همراه اند. عملکرد بیش از حد گنادوتروپین ممکن است با علائم اثر توده‌ای، هیپوفیز یا حتی بدون علامت ظاهر شود. تشخیص بر اساس علائم بالینی است. اگر نشانه‌ای از ترشح بیش از حد هورمون هیپوفیز وجود داشته باشد، آدنوم باید خارج شود.پانل هورمونی :پرولاکتین سرم، فاکتور رشد شبه انسولین 1 ، تست عملکرد تیروئید، همورمون لوتئینیزه‌کننده، هورمون تحریک فولیکولی، ارزیابی کورتیزول با آزمایش کورتیزول ۲۴ ساعته ادرار ، کورتیزول بزاق اواخر شب و سرکوب دگزامتازون است. اگر پرولاکتین سرم بیش از ۲۵۰ میکروگرم در لیتر باشد، احتمالات : پرولاکتینوما، کم کاری تیروئید، اثرات فشاری آدنوم کم‌عملکرد، بارداری و نارسایی کلیوی باید در نظر گرفته شود.همه بیماران با یا بدون علائم بینایی، یا با درگیری عصب بینایی در تصویربرداری باید تحت ارزیابی کامل میدان بینایی قرار گیرند. درگیری عصب جمجمه و علائم عصبی، شک به توده جمجمه را ایجاد می‌کند و MRI با یا بدون کنتراست گادولینیوم اجباری است. در صورت منع مصرف MRI یا CT برش نازک از مغز انجام می گردد. درمان جراحی ترانس اسفنوئیدال برای کاهش حجم توده ، رادیوتراپی و دارودرمانیبیشتر پرولاکتینوم‌ها با کابرگولین و بروموکریپتین (بیماران باردار) است. جراحی در آدنوم‌های تولید بیش از حد آدرنوکورتیکوتروپین مؤثر، اما در موارد غیر قابل تحمل، کتوکونازول، متیراپون و میفپریستون کاهش دهنده علائم هستند. اکترئوتید و لانروتید برای مهار هورمون‌های رشد استفاده و در آکرومگالی، پگوویزومانت مفید است.
آناتومی تالاموس
تالاموس در مرکز مغز، بالای مغز میانی و زیر قشر مغز قرار دارد. این ساختار به شکل دو نیمکره است که در دو طرف خط میانی مغز قرار دارند و از طریق یک نوار بافتی به نام "مخروط تالاموس" به یکدیگر متصل می‌شوند