آسیب طناب نخاعی قدامی
خلاصه مقاله
سندرم طناب قدامی یک سندرم طناب نخاعی ناقص است که در درجه اول ، دو سوم قدامی نخاع را درگیر می کند. و منجر به فلج حرکتی، از دست دادن درد و احساس دما در سطح ضایعه و زیر آن می شود. بیماران همچنین ممکن است کمردرد و اختلال عملکرد اتونوم مانند افت فشار خون، روده یا مثانه نوروژنیک و اختلال عملکرد جنسی را تجربه کنند. شدت اختلال عملکرد حرکتی می تواند متفاوت باشد و منجر به پاراپلژی شود.
#با_مقاله_درس_بخوانیم
#آسیب_طناب_نخاعی_قدامی
✅سندرم طناب قدامی یک سندرم طناب نخاعی ناقص است که در درجه اول ، دو سوم قدامی نخاع را درگیر می کند. و منجر به فلج حرکتی، از دست دادن درد و احساس دما در سطح ضایعه و زیر آن می شود. بیماران همچنین ممکن است کمردرد و اختلال عملکرد اتونوم مانند افت فشار خون، روده یا مثانه نوروژنیک و اختلال عملکرد جنسی را تجربه کنند. شدت اختلال عملکرد حرکتی می تواند متفاوت باشد و منجر به پاراپلژی شود.
✅این سندرم به دلیل ایسکمی یا کاهش جریان خون در شریان نخاعی قدامی(ASA) ایجاد می شود که خون را به مناطق آسیب دیده نخاع می رساند. ASA از شریان های مهره ای دو طرفه تشکیل شده و در امتداد شیار میانی قدامی طناب نخاعی قرار دارد. بزرگترین شریان رادیکولار به نام شریان Adamkiewicz به تامین خون کمک می کند. ASA خون را به شاخ های قدامی و جانبی طناب نخاعی و همچنین مجاری اسپینوتلامیک و قشر نخاعی می رساند.
✅ایسکمی ASA منجر به اختلال عملکرد این نواحی و در نتیجه علائم مشخصه سندرم طناب قدامی می شود. شدت و وسعت علائم به محل و میزان ایسکمی بستگی دارد. اگر ایسکمی ناحیه ای که شاخ های جانبی را در بر می گیرد، علائم اتونومیک وجود نداشته باشد. با این حال، سایر عملکردهای حسی، مانند حس عمقی، حس ارتعاشی، تشخیص دو نقطه ای و لمس ظریف، تحت تأثیر قرار نمی گیرند زیرا توسط مناطق مختلف نخاع کنترل می شوند.
📎به طور کلی، سندرم طناب قدامی با نقص حرکتی و حسی خاص ناشی از ایسکمی در شریان نخاعی قدامی مشخص می شود.
📚 منابع: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32644543/#:~:text=Anterior%20cord%20syndrome%20is%20an,the%20level%20of%20the%20lesion.
گرد آورنده: دکتر علی علیپور
✨شکوه دنیای اعصاب در انجمن علمی دانشجویی جراحی اعصاب
با ما همراه باشید.✨
🆔English:@NeurosurgeryAssociation
🆔Persian:@Neurosurgery_Association
مقالات مرتبط
ابزار های جدید راه های درمان آنوریسم را گسترش میدهند
تصمیم درباره درمان آنورسیم های داخل مغز بسیار دشوار میباشد که نیازمند این است که عوارض و فواید عمل برای هر بیمار بادقت بررسی شود.
ویلیام گاورز
سر ویلیام گاورز، یک نورولوژیست برجسته در قرن نوزدهم، نقش اساسی در پیشبرد درک از اختلالات عصبی ایفا کرد. گاورز که در سال 1845 به دنیا آمد، از یک پیشینه متوسط بیرون آمد و سیر تحصیلی او، او را به دانشگاه کالج لندن هدایت کرد. او به عنوان پزشک مقیم در بیمارستان کالج لندن فعالیت کرد و بعد از آن، در سال ۱۸۷۰، اولین ثبت نام کننده در مرکز Queen Square شد و در نهایت در سال ۱۸۷۲ به عنوان پزشک کمکی افتخاری منصوب شد. گاورز به خاطر اخلاق کاری قابل توجه خود شناخته می شد و ساعات زیادی را به جنبه های مختلف عصب شناسی اختصاص می داد. مشارکت های او در این زمینه متنوع و تاثیرگذار بود. او «knee jerk» را به بالین بریتانیا معرفی کرد، که تکنیکی تشخیصی که در معاینات عصبی قابل توجه است. گاورز همچنین کمک های پیشگامی به درک اپیلپسی و بیماری های مزمن تشنجی کرد.