آناتومی شریان مغزی خلفی
خلاصه مقاله
شریان مغزی خلفی (PCA) شاخه انتهایی شریان بازیلار است که عمدتاً به لوب پس سری، بخش میانی-تحتانی لوب تمپورال، مغز میانی، تالاموس، شبکه کوروئید بطن سوم و بطن جانبی خون رسانی می کند.
#با_مقاله_درس_بخوانیم
🧠#Posterior_Cerebral_Artery_Anatomy_and_Segmentation
🔰شریان مغزی خلفی (PCA) شاخه انتهایی شریان بازیلار است که عمدتاً به لوب پس سری، بخش میانی-تحتانی لوب تمپورال، مغز میانی، تالاموس، شبکه کوروئید بطن سوم و بطن جانبی خون رسانی می کند.
🔰 شریان مغزی خلفی در تشکیل حلقه شریانی ویلیس، که بیشتر خون شریانی مغز را تامین می کند، نقش دارد. در حلقه ویلیس، PCA به صورت جانبی در هر طرف با شریان ارتباطی خلفی آناستوموز (پیوند شریانی) می شود، در نتیجه بین سیستم های شریانی ورتبروبازیلار و کاروتید داخلی ارتباط برقرار می کند.
🔰شریان مغزی خلفی چپ و راست از انشعاب شریان قاعده ای(بازیلار) و در مرز فوقانی پل مغزی و در خلف زین پشتی (dorsum sellae) ایجاد می‌شود. از آنجا، PCA به صورت جانبی در امتداد مرز فوقانی پل مغزی ادامه می یابد. این مسیر به موازات شریان مخچه فوقانی قرار دارد که توسط عصب چشمی حرکتی (CN III) از آن جدا می شود. با رسیدن به مرز جانبی پل مغزی، PCA در اطراف پدانکل مغز انحنا می‌یابد تا به سطح داخلی نیمکره های مغزی برسد و لوب گیجگاهی و پس سری را خون رسانی کند.
🔰کتب درسی آناتومی عمومی PCA را به سه بخش تقسیم می کنند: P1، P2 و P3. با این حال، آخرین طبقه بندی عصبی آناتومیک که در جراحی های مغز و اعصاب استفاده می شود، شریان را به چهار بخش تقسیم می کند:
بخش اول P1: از محل دو شاخه شدن شریان بازیلار تا محل آناستوموز با شریان ارتباطی خلفی را شامل می‌شود.
بخش دوم P2: از محل آناستوموز با شریان ارتباطی خلفی تا بخشی از شریان که در مخزن پریمزانسفالیک(پیش مغزی) در مرز خلفی بخش جانبی مغز میانی قرار دارد، گسترش می یابد.
بخش سوم P3: از مرز خلفی بخش جانبی مغز میانی تا ابتدای شریان های پریتو-اکسیپیتال و کالکرین امتداد دارد.
بخش چهارم P4: شامل شاخه های انتهایی موجود در شکاف کالکارین است.
🔰انشعابات و خون‌رسانی:
شریان مغزی خلفی مانند شریان های مغزی قدامی و میانی انشعاباتی ایجاد می کند که به انشعابات مرکزی و قشری تقسیم می شوند.
انشعابات مرکزی ساختارهای زیر قشری را خون‌رسانی می‌کنند و شامل شریان‌های تالامپرفوراتور، تالاموژنیکولات و شریان‌های مشیمیه خلفی هستند.
انشعابات قشری در قسمت های مختلف قشر پراکنده می شوند و شریان های تمپورال، اکسیپیتال، پریتو-اکسیپیتال و کالکارین را شامل می‌شوند.
🔰تنوع آناتومیکی:
«شریان مغزی خلفی جنینی» یکی از انواع نسبتاً رایج گردش خون خلفی است که شیوع انواع یکطرفه و دوطرفه آن به ترتیب 10٪ و 8٪ است و مشخصه‌ی آن کاهش اندازه بخش P1 شریان مغزی خلفی است.
«فنستراسیون شریان مغزی خلفی» یک نوع نادر گردش خون است که در آن بخشی از PCA به دو شاخه انشعاب یافته و سپس در نواحی دورتر مجددا به هم متصل می‌شود.
✍🏻گرد آورنده: دکتر زهرا نجفی
مارا به دوستان خود معرفی کنید…🌱
🆔@NeurosurgeryAssociation
🆔@Neurosurgery_association
مقالات مرتبط
آدنوم هیپوفیزی غیرعملکردی
آدنوم های هیپوفیزی غیرعملکردی، تومورهای خوش خیم سلول های آدنوهیپوفیز هستند که در این نوع از تومور های هیپوفیزی افزایش ترشح هورمون های هیپوفیز رخ نداده و تظاهرات بالینی چشمگیری نیز وجود ندارد .تومور های غیر عملکردی هیپوفیز را می توان به 8 زیرگروه طبقه بندی کرد: لاکتوتروف، سوماتوتروف، تیروتروف، کورتیکوتروف، گنادوتروف خاموش، چند هورمونی، NFPA های دو/ سه گانه، نول سل و پیت -1 تظاهرات بالینی شایع در آدنوم های هیوفیزی :سردرد؛ اختلال در بینایی ، آپوپلکسی هیپوفیز؛ کمبودهای هورمونی می باشند از اختلالات هورمونی ایجاد شده:1- هیپوگنادیسم 2- هیپرپرولاکتینمی (معمولاً کمتر از mIU/L 2000 یا کمتر از 95 نانوگرم در میلی‌لیتر) می توان نام برد. بهترین روش تشخیصی در موارد مشکوک به آدنوم های هیپوفیزی Sellar MRI با گادولینیوم می باشد . همه بیماران، از جمله بیماران بدون شکایت بالینی، می بایست تست های آزمایشگاهی، بالینی و هورمونی را برای بررسی کاهش یا افزایش عملکرد هیپوفیز انجام دهند . برداشتن کامل تومور با جراحی، روش اصلی درمانی برای افرادی است که از علائم آدنوم های غیر عملکردی هیپوفیز رنج می برند. در موارد اختلال بینایی برداشتن کامل توده به واسطه جراحی و در آپوپلکسی با علائم عصبی-چشمی می بایست جراحی اورژانسی انجام می شود. رادیو تراپی یا پرتودرمانی درمان کمکی موثر در کنار جراحی به ویژه در تومورهای مقاوم یا عود کننده به کار برده می شود . یکی از مهم ترین موارد اندیکاسیون درمان های دارویی نام برده، در بیماران با تکه های باقی مانده از تومور در حفره سلار پس از جراحی ترانس اسفنوئیدال میباشد. مهم ترین داروهایی که تاثیرات آنها در آدنوم های هیپوفیز غیرعملکردی ارزیابی شده اند، عبارتند از: 1- آگونیست های دوپامین 2- آنالوگ های سوماتوستاتین 3- تموزولوماید
ابزار های جدید راه های درمان آنوریسم را گسترش میدهند
تصمیم درباره درمان آنورسیم های داخل مغز بسیار دشوار میباشد که نیازمند این است که عوارض و فواید عمل برای هر بیمار بادقت بررسی شود.