ابزار های جدید راه های درمان آنوریسم را گسترش میدهند
خلاصه مقاله
تصمیم درباره درمان آنورسیم های داخل مغز بسیار دشوار میباشد که نیازمند این است که عوارض و فواید عمل برای هر بیمار بادقت بررسی شود.
#خبرنامه
#ابزار_های_جدید_راه_های_درمان_آنوریسم_را_گسترش_میدهند
🔰تصمیم درباره درمان آنورسیم های داخل مغز بسیار دشوار میباشد که نیازمند این است که عوارض و فواید عمل برای هر بیمار بادقت بررسی شود.
🔰مایوکلینیک از آخرین ابزار برای جلوگیری از به وجود آمدن عوارض و تسهیل روند ترمیم آنوریسم های اندووسکولار استفاده میکند.
دکتر برنارد بندوک رئيس دپارتمان نوروسرجری مایوکلینیک در شهر فینیکس میگوید " ابزار های پیشرفته به تدریج دارند ریسک درمان آنوریسم را کاهش میدهند و معادله اینکه آیا عمل به نفع بیمار است یا عوارض آن بیشتر است دارد به سمت نفع بیمار پیش میرود و تیم جراحان مداخلات کمتر تهاجمی را پیشنهاد میدهند. "
🔰نوآوری ها عبارت اند از :
۱. استنت های ضدانعقاد که جلوی انسداد عروقی را میگیرند
۲. ابزار هایی که میتوانند جریانی اینتراساکولار ایجاد کنند که به چالش هایی که در انسداد های آنوریسم های با گردن قطور (به این آنوریسم ها به اصطلاح wide-neck bifurcation aneurysm گفته میشود که قطر گردن آنوریسم در آن بالای ۴ میلیمتر است) غلبه میکنند.
۳.کاهش ریسک عمل
استنت های تغییر دهنده جریان میتوانند باعث ترومبوز شوند به دلیل سطح زیادی که از فلزات در داخل دیواره عروق به نسبت استنت های نرمال ایجاد میکنند، ترومبوز میتواند باعث ایجاد انسداد و به تدریج سکته مغزی شود.
🔰به گفته دکتر بندوک استنت های حاوی ضدانعقاد میتوانند از این مشکل جلوگیری کنند.
🔰استنت های تغییر دهنده جریان سنتی نیازمند درمان ضدپلاکتی دوگانه برای جلوگیری از تشکیل لخته هستند. نگرانی درباره استفاده از رقیق کننده های خونی باعث شده که دیگر فقط در درمان آنوریسم های پاره شده از استنت های تغییر دهنده جریان استفاده شود.
🔰اگرچه استنت ها در ترمیم دیواره های کناری آنوریسم مفید هستند اما در مدیریت کردن آنوریسم های با گردن قطور کارآمدی کافی را ندارند. ابزاری که میتوانند جریان داخل ساک یا کیسه آنوریسم را مختل کنند میتوانند یک انسداد مقاوم ایجاد کنند درحالیکه عروق ماژور حفظ میشوند.
دکتر بندوک میگوید : " اگر به خاطر گردن قطور آنوریسم نتوان کویل یا استنت گذاری کرد چاره ای جز جراحی نداریم که البته لزوما یک راه حل بد نیست اما بستن آنوریسم با یک دستگاه اینتراساکولار میتوانیم نیاز به استفاده از رقیق کننده های خونی را محدود کنیم."
منبع: مایوکلینیک
گردآورنده : دکتر پوریا دلبری
✨شکوه دنیای اعصاب در انجمن علمی دانشجویی جراحی اعصاب
با ما همراه باشید.✨
🆔English:@NeurosurgeryAssociation
🆔Persian:@Neurosurgery_Association
مقالات مرتبط
تومور های هیپوفیزی عملکردی
آدنوما‌های هیپوفیزی توده‌های رشدیافته‌ای از سلول‌های مونوکلونال با علائم تولید بیش از حد هورمونی، با یا بدون پرزانتاسیون عصبی هستند. پرولاکتینوما‌ها، آدنوما‌های غیرعملکردی هیپوفیز، آدنوما‌های تولید‌کننده‌ی هورمون رشد، آدنوما‌های تولید‌کننده‌ی هورمون آدرنوکورتیکوتروپین، آدنوما‌های مولد هورمون تحریک‌کننده‌ی تیرویید، آدنوما‌های تولید‌کننده‌ی گنادوتروپین و اینسیدنتالوما‌ها نمونه‌هایی از تومورهای هیپوفیزی‌اند. آدنوما‌های هیپوفیزی براساس سایز به دسته‌ی میکروآدنوم با سایز کمتر از یک میلیمتر و ماکرو آدنوم تقسیم میشوند.تومورهای منشا رده سلولی Pit-1 , مسوول تولید بیش از حد هورمون ادرنوکورتیکوتروپین اند. تومور های منشا رده سلولی TPIT ,با رشد خوشخیم و تولید بیش از حد هورمون رشد, پرولاکتین وTSH همراه اند. عملکرد بیش از حد گنادوتروپین ممکن است با علائم اثر توده‌ای، هیپوفیز یا حتی بدون علامت ظاهر شود. تشخیص بر اساس علائم بالینی است. اگر نشانه‌ای از ترشح بیش از حد هورمون هیپوفیز وجود داشته باشد، آدنوم باید خارج شود.پانل هورمونی :پرولاکتین سرم، فاکتور رشد شبه انسولین 1 ، تست عملکرد تیروئید، همورمون لوتئینیزه‌کننده، هورمون تحریک فولیکولی، ارزیابی کورتیزول با آزمایش کورتیزول ۲۴ ساعته ادرار ، کورتیزول بزاق اواخر شب و سرکوب دگزامتازون است. اگر پرولاکتین سرم بیش از ۲۵۰ میکروگرم در لیتر باشد، احتمالات : پرولاکتینوما، کم کاری تیروئید، اثرات فشاری آدنوم کم‌عملکرد، بارداری و نارسایی کلیوی باید در نظر گرفته شود.همه بیماران با یا بدون علائم بینایی، یا با درگیری عصب بینایی در تصویربرداری باید تحت ارزیابی کامل میدان بینایی قرار گیرند. درگیری عصب جمجمه و علائم عصبی، شک به توده جمجمه را ایجاد میکند و MRI با یا بدون کنتراست گادولینیوم اجباری است. در صورت منع مصرف MRI یا CT برش نازک از مغز انجام می گردد. درمان جراحی ترانس اسفنوئیدال برای کاهش حجم توده ، رادیوتراپی و دارودرمانیبیشتر پرولاکتینوم‌ها با کابرگولین و بروموکریپتین (بیماران باردار) است. جراحی در آدنوم‌های تولید بیش از حد آدرنوکورتیکوتروپین مؤثر، اما در موارد غیر قابل تحمل، کتوکونازول، متیراپون و میفپریستون کاهش دهنده علائم هستند. اکترئوتید و لانروتید برای مهار هورمون‌های رشد استفاده و در آکرومگالی، پگوویزومانت مفید است.